Piggs Peak, Swaziland

Vandaag naar Swaziland. Dat is andere koek. Iedereen lopend de grens over, dat circus heeft ruim een uur geduurd. Eerst grote chaos bij het Zuid Afrikaanse poortje UIT en 100 meter verder, over de grens, orde en netheid bij het poortje van Swaziland IN. Alida kreeg een fikse berisping, in de rij, reisleidster of niet! 

Swaziland is, vreemd genoeg, anders. Ik kan het nog niet helemaal duiden. 

Eigenlijk brengt deze samenleving (net als de Zuid-Afrikaanse) mij in verwarring. Alles voelt dubbel, het is niet wat het lijkt noch wat er gezegd wordt. Alsof woord en realiteit niet bij elkaar passen. Alida laat ook niet het achterste van haar tong zien. 

Heeft ongetwijfeld ook met onze achtergrond te maken. Maar het voelt gewoon heel gek als al de schoolkinderen in uniform naar je zwaaien en heel blij zijn als je dan terugzwaaien. Heel ongemakkelijk ook.

Gisteren voor het eerst de televisie aangehad. Begon met een uitgebreide campagne over HIV en de wijze waarop je je daartegen kunt verzekeren. Alle geïnfecteerden zijn zwarte mensen. Meteen daar achteraan een reclame voor, ik meen, een wapen, met een blanke vrouw. Victor riep zelfs: "dat kan helemaal niet, die leven hier niet". Auw gewoon auw. Ik kan er niets anders van maken. 

Het zit me dwars. Ik geloof graag dat de blanken van groot belang zijn geweest voor de ontwikkeling van Zuid Afrika, maar het voelt beroerd.